Historia gminy

Wieś Líšný pojawia się w źródłach piśmienniczych już w 1382 roku jako Lesczne. Pierwsze chałupy zbudowano prawdopodobnie na prawym brzegu Izery, na południowym zboczu, przy strumyku wypływającym spod wyżej położonego wzgórza Sněhov. Prawdopodobnie już pod koniec XV wieku osadnictwo rozprzestrzeniło się również na przeciwną stronę rzeki. Domy na prawym brzegu należały do 1565 roku do posiadłości maloskalskiej, wieś rozrastająca się na lewym brzegu należała do dóbr hruborohozeckich. Wieś podlegała pod parafię w Bzí. Zimą i podczas wiosennych roztopów droga do kościoła była ciężka, czasami wręcz niemożliwa do przebycia. Sąsiad Jan Vyhlídko postanowił więc zbudować na swojej ziemi w Závrší małą kapliczkę. Wiosną 1777 roku, trzy lata przed śmiercią swojego fundatora, została poświęcona Janowi Nepomucenowi. Vyhlídko musiał zapłacić za opiekę parafii w Bzí. Bzovski ksiądz kilka razy w roku odprawiał tu mszę, największą podczas świętojańskich uroczystości. Fundator doczekał się jeszcze obchodów półwiecza od kanonizacji Jana Nepomucena, patrona księży, młynarzy i flisaków, chroniącego przed powodziami, utonięciem i pomówieniami, współpatrona ziem czeskich. Nabożeństwa przy kapliczce miały wysoką frekwencję i odbywały się aż do pierwszej wojny światowej.
Zgodnie z tradycją w miejscowości Líšný była hamernia żelaza i piec wapienny. Po zlikwidowaniu hamerni zarząd posiadłości wykorzystał młynówkę z Izery i stawik do napędu młyna. Dawną produkcję szkła przypominają znaleziska żużlu oraz lokalna nazwa Hamry [czes. hamr=hamernia]. Staw zlikwidowano w 1774 roku, młyn sto lat później. Młynarz Bartoš przeniósł się do Splzova, a w miejscu młyna zbudowano przędzalnię.